East Coast Paradise

Het laatste verhaal is al weer een tijdje geleden, dus dit is een lange, ga er maar even goed voor zitten! Ow, en om je algemene nutteloze kennis nog even een boost te geven zitten er ook nog wat interessante wetenwaardigheidjes in!

Goed, eerst een zeer korte samenvatting:
Brisbane - Noosa - Australian Zoo - Fraser Island - Town of 1770 - WhitSunday Islands - SS Yongala – Cairns – Cape Tribulation – Great Barrier Reef: YAY! Nu weet je wat je allemaal te wachten staat in het vervolg!

-Menno-

Na onze 2 weken in Fiji hebben we een paar dagen besteed in Brisbane, de derde stad van Australie met bijna 2 miljoen inwoners. Toch merk je daar niet zo veel van, het centrum is, net zoals in Melbourne, relatief kleinschalig. Ook kon de stad ons niet bijzonder boeien, zeker vergeleken met Sydney en Melbourne stelt het niet veel voor. Gelukkig was er gratis internet in de State Library of Queensland, waar we dankbaar gebruik van hebben gemaakt om ondermeer foto's online te zetten. Verder de tijd gevuld met shoppen, filmpje pakken en buskaartjes Brisbane - Cairns kopen (Greyhound).

Zondag 16 augustus zaten we dan in een zo goed als lege bus op weg naar het noordelijker gelegen Noosa. Dit is een klein, chique badplaatje waar wij onze surfskills uit de kast gehaald hebben. Eerst een les van 2 uur en later ook nog zelf, want bij het hostel konden we gratis surfboards lenen. Het ging best goed en we kunnen al mooie 'rides' maken en zelfs bochtjes lukken af en toe! Helaas kunnen we noordelijker aan de East Coast niet meer surfen, omdat dan het Great Barrier Reef er voor ligt, echter straks aan de West Coast zullen we eens zien of we het nog niet verleerd zijn!

In het Noosa Heads national park hebben we zo'n 12 kilometer de Coastal Track gewandeld, met vaak schitterende vergezichten over zee en beschutte idyllische strandjes. Om het helemaal perfect te maken kwam er nog een groep van zo'n 10 dolfijnen langs zwemmen en hebben we heerlijk gerelaxed op het strand van Alexandra Bay.

Vanuit Noosa hebben we ook een dagje de Australian Zoo van wijlen Steve Irwin (The Crocodile Hunter) bezocht, wat een uurtje rijden landinwaarts gelegen is. Uiteraard veel Australisch wildlife, zoals krokodillen, kangoeroes, tasmanian devils, wombats en behoorlijk wat koala's. Verder nog wat Afrikaanse dieren, vogels en reptielen. De dierentuin is aardig opgezet (hoewel niet zo fraai als in Singapore), maar wel erg commercieel. Zo zijn er overal shows met dieren, kan je ze voeren, aaien en ermee op de foto (die dan veel geld kost). Toch wel vermaakt tijdens zo'n dagje met prachtig weer en lekker slenteren door de Zoo.

Vanuit Noosa zijn we doorgebust naar Hervey Bay, de toegangspoort tot Fraser Island, want daar kwamen we voor. De volgende ochtend om 8 uur opgehaald en met de ferry over naar het grootste zand eiland ter wereld (120 bij 15 km, overigens grotendeels wel begroeid met regenwoud). We werden ontvangen door Peter, onze supercoole tourguide die de stemming er meteen goed in wist te brengen en vaak aan een stuk door praatte.
In de groep van zo'n 25 personen waren de meesten tussen de 20 en 35 jaar oud en van behoorlijk wat verschillende nationaliteiten. Echter opvallend genoeg geen Amerikanen, Engelsen en Australiers.

In de 4x4 bus hobbelend over zandpaden (er zijn geen verharde wegen op het eiland) op weg naar Lake McKenzie, een prachtig helder blauw meertje omringt door een superfijn zandstrand. Hier lekker chillen en heel kort zwemmen in het behoorlijk koude water, wat overigens wel heel zuiver is en beter smaakt dan het chlorige kraanwater hier. Na een uitmuntende buffetlunch bij het strandje, door naar een ander meertje en vanaf hier een wandeling door het 'rainforest' gemaakt, wat meestal gewoon aanvoelde als 'forest'.
's Avonds nog een mooie zonsondergang, lekker eten en kletsen met andere backpackers.

Wederom vroeg op en nu met een kleinere bus (die het mulle zand beter aankon) dwars over het eiland gecrossed, om uit te komen op de 'highway', de 75 mile beach aan de oostkust van Fraser Island. Hier overgestapt van de bus in een klein vliegtuigje voor een scenic flight over het eiland! Een nogal bumby take-off van het strand en vervolgens een adembenemend uitzicht over de zee en het eiland. Vanuit het vliegtuigje konden we mantarays zien zwemmen, zandduinen zien stuiven, maar niet de beekjes zien stromen omdat die te dicht begroeid waren. Uiteraard ook weer de landing op het strand, die verrassend smooth was vergeleken bij het opstijgen.

Bij een oud en verroest scheepswrak, dat op het strand is geworpen tijdens een storm lang geleden, weer de bus gepakt en doorgescheurd naar supermooie sand dunes.
Lekker op blote voeten rondrennen en springen in het zachte zand en vervolgens dat zelfde zand afspoelen in de Champagne pools. Een rotsformatie langs de kust waar kleine poels in zijn ontstaan, maar waar het het zeewater soms nog wel over de rotsen heen erin 'bubbelt'. Vervolgens vanaf het uitzichtpunt Indian Head (omdat de aboriginals hier stonden toen James Cook hier langs voer en ze op, jawel, indianen leken) een uurtje over de zee gespot: eagle rays, sting rays en een aantal walvissen! Op de terugweg nog gestopt bij Eli Creek, waar je in ondiep water lekker naar de zee kan dobberen. Voor het avond eten nog een biertje gedronken in het bubbelbad van het resort en na het eten weer met de ferry terug naar 'het vaste land'.

Hier in Hervey Bay nog een dagje 'bijkomen' van de trip, maar wel een lange fietstocht gemaakt en onderweg nog de fitnesstrail meegepakt. Al met al nog best inspannend dus!
Vanuit Hervey Bay de bus gepakt naar een heel klein kustplaatsje, Town of 1770, waar Captain Cook in mei 1770 voor de 2de keer in het toenmalige Terra Australis aan land is gegaan. Hier even 2 dagen echt relaxen op het strand en in het ruim opgezette backpackers resort, om vervolgens de nachtbus naar Airlie Beach te nemen...

- Nienke-

..waar we om 7 uur ’s ochtends aankomen. Een beetje gaar, omdat slapen in de bus toch niet tot onze beste vaardigheden behoort, verkennen we het dorpje. Airlie Beach heeft vlakbij de zee een kunstmatige lagoon, omdat de zee vol zit met gevaarlijk kwallen, en dus hangt overdag iedereen een beetje bij de lagoon rond. Verder bestaat het plaatsje uit een lange straat vol hostels en ontelbare touroparators. Airlie Beach is namelijk het startpunt van de vele zeilboten die de Whitsundays Islands bevaren. Deze ‘must-do’ aan de oostkust heeft er voor gezorgd dat je tussen ongeveer 80 boten kan kiezen en werkelijk overal is er wel weer een andere aanbieding. Nadat we meerdere folders verzameld hebben en verschillende kantoortjes binnen zijn geweest, hebben we toch uiteindelijk een beslissing kunnen maken: de volgende dag vertrekken we op een boot genaamd Kiana om in drie dagen/ twee nachten de eilanden en het Great Barrier Reef te gaan verkennen.

De eerste dag staat Whitehaven Beach op het programma. Dit strand schijnt een van de mooiste stranden ter wereld te zijn en iedereen die we erover hoorde was er lyrisch over. Met de boot leggen we aan in de naastgelegen baai en lopen we eerst naar uitzichtpunt: het is inderdaad schitterend! Het zand is zo wit en puur dat het zelfs is gebruik door NASA voor het glas van Hubble telescoop (het is maar dat jullie het weten). Doordat het zand zo wit is en het water zo helder heeft de zee allerlei gradaties blauwe en groene kleuren. Beneden op het strand hebben we eerst wat gekke foto’s gemaakt, maar daarna gewoon lekker in de zee gaan zwemmen gaat helaas niet. Het kwallenseizoen is nog niet echt aangebroken, toch is er nog steeds een kans om gestoken worden door een heel klein kwalletje genaamd irukandji, wat ondanks zijn niet indrukwekkende grootte toch hartproblemen of zelf de dood kan voororzaken: Fijn! Dus toch maar ter bescherming het erg charmante Stingersuit (een dun soort wetsuit) aangetrokken en als een soort ninja’s rennen we vervolgens de zee in.

De volgende dag staan we vroeg op, want om 7 uur ’s ochtends (!) staat de eerste duik van de dag al op het programma. We hebben vele mooie dingen gezien, alleen voor Menno was de duik toch niet zo erg fijn, omdat hij een beetje verkouden was en dat gaat helaas niet zo goed samen met duiken. Menno besluit het daarom maar bij snorkelen te houden de rest van de dag, wat vaak even mooi is omdat het mooiste koraal toch vlak onder het wateroppervlakte zit. Na de eerste duik vertrekken we richting open zee om 40 km later aan te komen bij: ‘ not the OK reef, the ordinary reef or the average reef...but at the GREAT Barrier Reef!’ Zoals onze crew van de boot het elke keer weer lekker enthousiast weet te brengen. De rest van de dag is er tijd om te snorkelen, te duiken of gewoon te luieren op het dek. De laatste duik van de dag is zeker een hoogtepunt, met vele passages waar we doorheen zwemmen en de vele vissen, white tip reef sharks (ongevaarlijk), stingrays, manta rays. Daarnaast horen we in de verte heel zacht het gegons van walvissen. Op het eind zien we meerdere schildpadden, waarvan er één vlak bij het water oppervlak komt zodat Menno al snorkelend met zijn nieuwe camera ook noog mooie foto’s en filmpjes van kan maken. Wat wil een mens nog meer!

Na ons mooie avontuur op de Whitsundays besluiten we naar nog een mooie duiklocatie te gaan: het Yongala scheepswrak. Helaas kunnen we pas een paar dagen later daar terecht dus verblijven we een nachtje in het plaatsje Ayr. Een gehucht waar alleen backpackers komen om fruit te plukken en waar verder werkelijk helemaal niets te doen is. Gelukkig blijven we hier ook maar één nachtje en vertrekken we naar Alva Beach, waar nog niet eens een winkel in het dorp is, maar wel de duikschool waarmee we naar de Yongala gaan. De Yongala is een boot uit de tijd van de Titanic die door een cycloon is vergaan, alleen wist niemand de eertse vijftig jaar waar precies de boot gezonken was. Hierdoor is er erg veel koraal op de boot ontstaan en dit trekt weer vele vissen aan. De boot ligt alleen wel op bijna 30 meter diepte, en ik mag met mijn open water duikbrevet maar tot 18 meter diep en dus moet ik eerst nog wat extra theorie bestuderen voordat ik naar deze diepte mag. Met een grote rubberen boot varen we de volgende dag eerste 30 minuten de open zee op. We maken die dag twee duiken en het is echt schitterend. De Yongala is bijna niet meer te herkennen door het vele kleurijke koraal, maar toch kan je als je naar binnenkijkt nog bijvoorbeeld twee toiletten en een badkamer ontdekken. De vissen zwemmen druk ons heen en lijken er niet eens erg in te hebben dat er duikers om het wrak heen zwemmen. We zien meerder zeeslangen en enorm grote (3m) Marble Ray! Alleen ben ik vandaag de gene die een beetje verkouden is en ben daarom tijdens de pauze tussen de twee duiken in opeens een stuk gevoeliger voor het schommelen van de boot. Hierdoor hang ik dus ook de grootste gedeelte van de tijd maar overboord, zeg maar de visjes aan het voeren. Ik ben alleen niet de enige, meerdere mensen voelen ze toch in meer of minder mate zeeziek. Het duiken was dus prachtig, maar je moet er zeker wat voor over hebben om deze mooie plek te bezoeken!

Na dit duikavontuur gaan we op weg naar al weer onze laatste bestemming aan de East Coast: Cairns. Vanuit dit übertoeristische stadje kunnen natuurlijk ook weer mooie uitstapjes gemaakt worden. Onze eerste trip is een twee daagse tour naar het regenwoud van Cape Tribulation. En hoewel we beide natuurlijk al op eerdere reizen verwend zijn met prachtig regenwoud, is dit zeker ook een mooie plek. In de twee dagen hebben we krokodillen gespot op de Daintree River (twee kleine op de kant en één zwemmend in de rivier), een wandeltochtje door regenwoud en het over het strand gemaakt en pootje gebaaid in een verkoelende beek (hier gelukkig geen krokodillen!).

Maar Cairns staat er vooral om bekend dat het relatief dicht bij het Great Barrier Reef ligt en daarom gaan we er ook nog twee dagen duiken, terwijl we tussendoor op de boot bij het rif overnachten. De eerste dag staan er al vier (!) duiken op het programma, alleen krijg ik na de tweede duik ontzettend last van kiespijn, dus maakt Menno de derde duik maar zonder mij. Na overleg met de duikinstructeurs, besluit ik toch maar de vierde duik te doen. Dit wordt namelijk voor mij mijn eerste nachtduik, een spannende ervaring die ik eigenlijk niet wil missen. De nachtduik is in het begin erg vreemd en ook wel een beetje eng: we zwemmen in een pikdonkere zee met alleen het licht van onze zaklampen en dan moet je natuurlijk ook nog voor zorgen dat je elkaarniet uit het oog verliest. Maar we worden bijna direct beloont met een grote slapende schilpad. Verder zien we verschillend nachtvissen die juist op dit tijdstip van de dag aan het jagen zijn, hele kleine krabbetjes en garnalen tussen het koraal en ook nog een baracuda. Zeker een hele bijzondere ervaring. Helaas doen mijn kiezen na deze duik (door de waterdruk) weer pijn en besluit ik het de volgende dag maar bij snorkelen te houden, zeker ook heel mooi hier. Menno heeft dus die dag steeds andere duikbuddy’s en blijkt inmiddels al hele professionele duiker te worden met altijd meer lucht over aan het eind van de duik dan de andere duikers.

Terug in Cairns besluiten we toch maar even naar de tandarts te gaan om mijn tanden na te laten kijken. Na een uitgebreid onderzoek (inclusief röntgenfoto’s, ze pakken ook meteen goed uit) blijken gelukkig mijn tanden in orde te zijn en zijn het dus waarschijnlijk mijn neusholtes die verstopt zijn en kiespijn veroorzaken. Dan maar wat neusspray gebruiken.

Ook gebruiken we de tijd in Cairns om wat te shoppen en ons voor te bereiden op het volgende deel van onze tour in Australië. Inmiddels zijn we naar Darwin gevlogen en klaar voor onze outback roadtrip naar Perth, op naar het West Coast avontuur!

Liefs,

Menno & Nienke