Wicked Roadtrip #1

Al weer een verhaaltje uit Down Under! Dit keer hebben jullie niet zo lang hoeven wachten, maar we hebben ook deze keer veel meegemaakt en dus weer heel wat te vertellen...

- Nienke-

Vanuit Cairns, waar we de vorige keer waren gebleven, zijn we naar Darwin gevlogen. Al direct wordt ons duidelijk dat het hier weer een stukje warmer is. Niet zo gek ook, Darwin heeft een tropisch klimaat omdat het zo noordelijk ligt, en dus is het elke dag zo rond de 33 graden met een hoge luchtvochtigheid. De plaats zelf is niet zo heel erg boeiend, hoewel het de hoofdstad van de staat Northern Territory is, heeft het maar 70.000 inwoners en is er niet heel veel te doen. Echter de reden dat we naar Darwin zijn gegaan, zijn de mooie nationale parken die ‘in de buurt’ van Darwin liggen. Dus besluiten we een drie daagse tour te doen naar de Kakadu en Litchfield National Parks.

De eerste dag worden we al vroeg opgehaald en vertrekken we naar de eerste bestemming: een culture camp. Dit houdt in dat een paar aboriginals van een lokale gemeenschap ons laten zien hoe je de didgeridoo moet spelen, speer moet werpen en hoe ze manden vlechten. En daarna mogen we het natuurlijk ook zelf uitproberen. En zoals te verwachten valt dat zeker niet mee, vooral een beetje behoorlijk geluid uit zo’n didgeridoo krijgen is nog een hele kunst!

Daarna door naar de wetlands om daar tijdens een boottochtje krokodillen te spotten. Dit schijnt de plek met de hoogste aantal zoutwaterkrodillen (het gevaarlijkste soort) te zijn. Helaas is het al boven de 33 graden en dus zoeken alle krokodillen verkoeling in het water en zit er bijna geen enkele op de kant. Dat is een beetje jammer, maar toch een mooi tochtje.

Hierna gaan we dan toch echt Kakadu National Park in. Kakadu is het grootste nationale park van Australië en heeft natuurlijk ook vele bezienswaardigheden. Deze dag staat Ubirr nog op het programma. Hier zijn vele aboriginal rotstekeningen te vinden, vooral van de vele beesten waarop ze jagen en de mythologische figuren uit de Droomtijd. Maar bij Ubirr is ook het letterlijke (maar ook figuurlijke) hoogtepunt van de dag. Nadat we in de bloedhete hitte een hoge rots op zijn geklommen, worden we beloond met een prachtig uitzicht over Kakadu. In de verte kan je het Arnhem Plateau zien liggen, de ruige rotsen, het beboste savanne landschap, maar ook de verrassend groene wetlands: 360 graden paradijselijk landschap!

Na een nacht te hebben doorgebracht in tenten, trekken we verder Kakadu in. Onze gids is een jong meisje, met een hoog stemmetje, maar rijd toch maar even een grote 4WD bus door de bush heen. De reden waarom wij voor een tour hadden gekozen is dat vele wegen moeilijk begaanbaar zijn en je echt een goede 4WD nodig hebt om er doorheen te komen. Dit kon trouwens ook alleen maar omdat het nu het droge seizoen is. Het noorden van Australië heeft maar twee seizoenen: nat en droog. En dat betekend dan niet dat er in het natte seizoen een paar buitjes per dag vallen en je wat natter wordt dan in het droge seizoen. In het natte seizoen verandert het hele functioneren van het land: de meeste wegen zijn onbegaanbaar, droog gelegen rivierbeddingen veranderen in kolkende stromen en de meeste nationale parken zijn ontoegangbaar. Ook de plekken die wij vandaag op het programma hebben staan, zijn in het natte seizoen niet te bereiken.

Als eerste bezoeken we Twin Falls, waar we met een boot door een kloof heen varen. Na een korte wandeling komen we bij de waterval uit. In deze tijd van het jaar niet heel indrukwekkend maar een landschap des te meer. Het water is zo vlak dat de rotswanden er perfect in weerspiegelen. Hierna door naar Jim Jim Falls. Na een lange warme klautertocht over de rotsen komen we dan eindelijk aan bij het zwemgedeelte. En kunnen we heerlijk bijkomen in het koele water: wat een verademing!

De derde dag staat een ander national park op het programma genaamd Litchfield. Ook hier worden onze warme wandeltochten beloond met idylische zwemplekjes. En behalve dat dat natuurlijk heerlijk verkoelend is, is het ook een mooie ontsnappingsplek van alle vliegen. Want wat veel vliegen zijn hier zeg: er zitten continue minstens 10 vliegen op je en ze lijken ook nog een voorkeur voor te hebben om in je oor of mond te vliegen. Ja, ook dit paradijsje heeft zo zijn minpuntjes. Van termieten hebben we geen last, maar hun aanwezigheid is wel overal te zien in het landschap in de vorm van termieten ‘toren’, die soms wel 7 meter hoog kunnen worden!

Terug in Darwin moeten we dan toch echt knopen gaan doorhakken. Het plan is namelijk om in vier weken naar Perth aan de zuidwest kust van Australië te gaan, de vraag is alleen: hoe? In Cairns hebben we al de nodige tijd in internetcafés research gedaan: gaan we met de bus? met de auto? campervan? 2WD of 4WD ? en wat gaat ons dit nou allemaal een beetje kosten? Nadat we verder in Darwin informatie hebben ingewonnen, besluiten we een campervannetje te gaan huren. Zo hebben we toch de vrijheid, maar hoeven we niet veel tijd gaan besteden aan het kopen, registeren, verzekeren en weer verkopen van een auto. Maar goed, dan moeten we natuurlijk nog beslissen waar we gaan huren. En ook dit blijkt niet makkelijk te zijn. Er gaan toch heel wat voeten in de aarde zitten voordat je een goede prijsopgave hebt. Maar uiteindelijk valt de keuze op een Wicked camper.

Nadat we het beschilderde camparvannetje hebben opgehaald, gaan we eerst even goed inkopen doen. We gaan namelijk de outback in en daar worden de prijzen natuurlijk alleen maar duurder. Het schakelen gaat alleen nogal stroef en lawaaierig, dus gaan we nog maar even terug naar de verhuurder. Blijkt de versnellingsbak stuk te zijn, en krijgen we meteen maar een nieuwe campervan mee. Lekker begin van onze roadtrip! Omdat dit toch allemaal wel veel tijd kost rijden we eerst dag maar zo’n 100 km, maar toch al lekker op weg.

De eerste echte bestemming is Katherine en het nabijgelegen Nitimiluk National Park. Voor de verandering besluiten we hier te gaan kanoën door de prachtige gorge. Alleen blijken we niet zo goed rechtuit te kunnen varen, maar dat ligt natuurlijk vooral aan de kano zelf en helemaal niet aan ons kanovaardigheden. Aan het eind van de gorge weer een verfrissende duik in het water. Er schijnen hier wel krokodillen te zitten, maar alleen de zoetwatervariant en die zijn over het algemeen niet aggerssief, dus we wagen het er maar op. (en bij het visitors centre zeiden ze ook dat je er prima kon zwemmen, maar dat klinkt natuurlijk meteen een heel stuk minder spannend).

En dan toch echt de outback in. Dit is toch wat anders rijden dan dat we in Nederland, of zelfs Europa gewend zijn:
• we rijden op de hoofdweg van Australië, Highway 1, maar toch heeft deze tweebaans weg geregeld een koe op de weg of zijn de bruggen maar één rijstrook breed
• bij elk tankstation wat je tegenkomt gooi je de tank weer helemaal vol, omdat je het anders misschien niet eens red tot de volgende
• de vrachtwagens heten hier roadtrains, en hebben drie tot vijf opleggers en kunnen wel meer dan 50 meter lang worden!
• de dorpjes die je tegenkomt lieggen zo’n 300 km uit elkaar, met werkelijk geen enkel ander huis er tussenin
• in het donker moet je sowieso niet de weg omdat er dan veel te veel dieren op de weg zitten. Overdag zien we geregeld dode kangaroos en andere beesten op of naast de weg liggen

En dan na een lange tocht bereiken we dan toch echt de grens met Western Australia, klaar om weer een nieuwe staat te ontdekken...

-Menno-

Na de uitvoerige controle bij de grens rijden we de grootste staat van Australië binnen: Western Australia (2.645.615 km², oftewel ruim 63x zo groot als Nederland). Terwijl we er achter komen dat we toch nog een banaan binnensmokkelen, kan de klok, vanwege het tijdsverschil, anderhalf uur worden teruggedraaid en rijden we op ons gemak het plaatsje Kununurra binnen.

Vanuit deze toegangspoort tot de ‘Kimberly’ vertrekken we de volgende ochtend vroeg voor een dagtrip naar Purnululu National Park, welke bekend is vanwege de Bungle Bungle rotsformaties. Het Australische landschap is stiekem toch het beste te bewonderen vanuit de lucht, dus stijgen we even later met een klein SlingAir vliegtuigje op om in ongeveer een uur naar Bungle Bungle te vliegen. Onderweg schitterend uitzicht over de ruige Australische outback en Lake Argyle. Dit grootste stuwmeer van Australië wordt als binnenzee gezien en om hierop te mogen varen heb je dus ook bijbehorend vaarbewijs nodig. Verder zien we ook nog talloze droge rivierbeddingen door het landschap kronkelen, het is immers het dryseason en veel creeks stromen hier slechts 6 maanden per jaar.

Dan doemen voor ons de ‘beehive dome-shaped sandstone towers’ op, die de Bungle Bungle vormen: een adembenemend uitzicht over de rood-zwart gelaagde formaties. Nog genietend van het uitzicht landen we op de kleine Bellburn gravelstrook dat als het lokale vliegveldje doorgaat en stappen we over in een busje dat ons richting Cathedral Gorge brengt. De laatste anderhalve kilometer moet echter te voet worden afgelegd, zeker geen straf in deze prachtige omgeving, al is het wel bloedheet. Via de droogstaande Piccininny Creek komen we aan bij ons spectaculaire lunchlocatie: The Cathedral. Dit is de oorsprong van de gorge waar (in het wetseason) een enorme waterval recht naar beneden gekletterd komt, maar waar nu slechts een klein poeltje met een lieflijk wit strandje is. De kracht het water heeft onder de rotsen rondom weggeslagen, zodat er een imposante overkraging is die voor zowel schaduw en koelte als voor een kathedraal waardige galm zorgt.

Na een detour wandeling op de terug weg en een kopje thee stappen we weer in onze vliegmachine voor wederom magnifiek uitzicht over het landschap. De pilote heeft er zin in en dus nog een extra cirkel over Bungle Bungle Deep Gorge, met kliffen van zo’n 300 meter diep. Ook passeren we de Argyle Diamond Mine, waar elk jaar zo’n 30 miljoen karaat aan diamanten worden gewonnen. Dit is grofweg een kwart van de natuurlijke winning wereldwijd. De mijn is dan ook gigantisch, al lijken de rondrijdende mega trucks vanuit de lucht toch op kleine speelgoed vrachtwagentjes.

De volgende ochtend heb ik weer ‘aandacht’ voor Nienke, want ik heb de laatste paar dagen me toch redelijk verstopt in Dan Browns nieuwste boek The Lost Symbol: een aanrader! We zijn vroeg op pad en cruisen naar de 5 river lookout bij het plaatsje Wyndham, waar we een slodrige 120 km voor om rijden. Het weggetje omhoog naar het uitzichtspunt bevat zelfs een paar haarspeldbochten en dus wordt er opeens toch nog wat stuurmanskunst gevraagd. Het uitzicht is de omweg meer dan waard en terug richting de Highway 1 doen we ook nog een Grotto aan, een mooie gorge met een klein meertje erin. Verder op de weg opvallend veel roadworks en regelmatig grazende koeien. Dit laatste zie je langs de A1 ook wel, echter met het verschil dat ze hier ook rustig de wegoplopen en bruggen gebruiken om (droogstaande) rivieren over te steken. Ook regelmatig kenmerkende Baobab bomen in het landschap, die verder alleen in Afrika voorkomen.

Na een heldere nacht staan we om 6 uur op, het is dan al een tijdje licht, en zo staan we om half 8 ’s ochtends op een ‘China Wall’. Een grappig fenoneem om even meegepakt te hebben en route. Het is een natuurlijk gevormde muur dwars door het landschap vlakbij Halls Creek, het gehucht waar we afgelopen nacht gekampeerd hebben.

Bij lunch hebben we Fitzroy Crossing bereikt, om hier even rustig te eten en dan een boottocht over de Fitzroy River te maken, door de schitterende Geikie Gorge met zoetwater crocs, talloze vogels en mooie kliffen. Vervolgens nog even doorrijden naar een 24-uur rustplaats, omdat de campingprijzen toch hoger uitvallen dan verwacht. We rijden pal westelijk, want de zon gaat recht voor ons onder. Met in de verte dikke rookpluimen van vermoedelijk een bush fire, is ons avondeten in donker met tomatensoep, chips en bier: zoals bij een echte roadtrip hoort! Voor we in ons vannetje kruipen voor de nacht, liggen we nog even te genieten van duizenden sterren en de Melkweg die ontzettend helder aan de hemel staan.

’s Nachts is het behoorlijk winderig en ’s ochtends rijden we dan ook af en toe door kleine stofstormpjes richting Broome (bij ons gelukkig niet zo erg als in Sydney!). Aangekomen in Broome duiken we meteen een internetcafé in, want we zijn weer in een ‘grote’ stad (12.000 inwoners). Broome blijkt een best pitoresk plaatsje te zijn en natuurlijk zijn we net op tijd op Cable Beach voor de beroemde zonsondergang. Prachtig zakt het oranje bolletje de zee in en klikken onze camera’s vele malen.

Ook bezoeken we Gantheaume Point, waar rode rotsen overgaan in een turquoise zee, een prachtig gezicht! Verder is er hier een heus ‘China Town’, de restanten van de hoogtijdagen van het parel duiken, dat toen veel Aziaten aantrok en is er de oudste openlucht bioscoop ter wereld, wat er nog in originele staat uitziet en nog steeds in gebruik is!

Onze roadtrip gaat nu verder door de Great Sandy Desert richting Port Headland en Karinji National Park, maar daarover dus de volgende keer meer!

Liefs,

Menno & Nienke

Ps, bedankt voor alle leuke en meelevende reacties! Wij vinden het stiekem net zo leuk om de reacties te lezen als dat jullie het vinden om onze verhalen te lezen!