Bula!

- Menno -

Oftewel: gegroet in Fiji-taal (eigenlijk betekent het ‘leven’). Waarom vertel ik? Nou woensdagochtend vroeg op de 29ste juli vertrokken Nienke en ik in oostelijke richting, om bijna weer op dinsdag aan te komen. Zo ver kwam het net niet, want Fiji ligt nog net aan ‘deze’ kant van de datumgrens. 2 weken ‘vakantie’ op een paar exotische eilandjes ergens in de Pacific Ocean!

Op het vliegveld in Nadi werden we verwelkomt door een muziekaal gezelschap en bij toerist office daar meteen voor de 2 weken transport en accomodatie geregeld. De eerste nacht verbleven we nog op het ‘vaste land’ van Viti Levu, het grootste eiland. Prima hostel (Nadi Bay Resort), waar het zwembad Mango pool heet, zegt genoeg lijkt me.

De volgende ochtend weer vroeg op om de ferry naar de Yasawa islands te halen. Na zo’n 5 uur varen over strak blauwe zee met hier en daar verlekkerende bounty eilandjes kwamen we aan bij Nabua lodge op Nacula. Na stevige lunch onze tassen gedropt in een ‘bure’, ons prive hutje pal aan het strand! Meteen zwembroek aan en op het strand liggen: aaaahhh! Met een licht briesje en zo’n 27 graden was het bijna helemaal perfect: alleen de temperatuur van het zeewater was met 25 graden wat aan de frisse kant… wel prachtig helder blauwe uiteraard!

Aanpassen aan de ultiem relaxte Fiji-time levensstijl is dan ook geen enkel probleem. Als er weer een maaltijd klaarstaat klinkt er tromgetroffel en komt iedereen op z’n dooie gemak aanzetten. De eerste avond meteen al genieten van een romantische zonsondergang. Tijdens onze twee volle dagen hier hebben we behalve ontspannend luieren ook nog excursies gemaakt naar de Blue Lagoon en Sawa-I-Lau. De Blue Lagoon, bekend van de gelijknamige film, is een schitterende baai met een prachtig strand dat we zo’n beetje voor ons zelf hadden. Tevens een magnifiek koraalrif waar het uitmuntend snorkelen was en ik mijn nieuwe camera nu ook op zijn onderwater kwaliteiten kon beoordelen (en dat is best aardig).

Sawa-I-Lau is een vreemde eend in de bijt, het is namelijk een limestone eiland tussen alle van oorsprong vulkanische eilanden. Hierdoor zijn er wel imposante grotten in ontstaan, waar we in konden zwemmen! Het gaafste was nog wel een onderwater passage van enkele meters waarna je in een andere grot uitkwam. Hier kwam geen daglicht binnen, dus alleen met wat zaklampen een spooky effect. En daarbij galmde het ook heerlijk. ‘s Avonds na het gebruikelijke dansen een Kava-experience. Dit een narcotisch Fiji drankje dat je lippen en tong doet tintelen, helaas smaakt het een beetje houterig en is er verder niet veel aan. Na dit avontuur zijn we de volgend ochtend naar de zondagsdienst van de lokale kerk geweest. Het gezang was erg mooi, maar de onverstaanbare preken wat langdradig en saai, echter wel vol passie. Toch weer wat ervaringen rijker!

Vervolgens weer aan boord van de ‘gele boot’ gestapt en in anderhalf uur naar Naviti gecruised. Hier wederom muziekaal verwelkomt en ‘s middags zowaar een beetje regen! De volgende dag een bezoekje gebracht aan Honeymoon beach, 10 minuten lopen over een heuvel naar de andere kant van het eiland. Ook weer een schitterend strand voor ons alleen, prachtig snorkelen en krabbetjes plagen op het strand. ‘s Avonds waren er verrassend veel dezelfde mensen die we ook ontmoet hadden op het vorige eiland en dus lekker bijkletsen en wat kaartspelletjes spelen. De dag daarop ‘s ochtends met een bootje naar Manta ray island, hier snorkelen maar helaas geen grote manta rays gezien. ‘s Middags snorkelen voor de kust van het resort en hier wel kleurrijke parrot fishes, een lion fish en roggen gezien! En natuurlijk heel divers koraal.

Na een vermakelijke laatste avond met kampvuur was het al weer tijd om te verkassen, dus na ‘s ochtends nog wat te luieren in een hangmat, ‘s middags de gele ferry genomen naar Beachcomber island en daar overgestapt in een klein bootje en naar Mana gestuiterd. Onderweg schitterende lucht en ondergaande zon.

- Nienke -

Op Mana aangekomen werd ons al snel duidelijk dat dit resort een stukje groter was dan de vorige twee. Het voordeel hiervan was dat er nu een duikschool bij zat. Menno had natuurlijk al zijn duikbrevet in Bali gehaald en sindsdien vele malen de onderwater wereld bewonderd. Omdat ik het zeker ook een keer wilde proberen, heb ik me ‘s avonds opgegeven voor een proefduik voor de volgende dag en Menno ging ook gezellig mee. Ik moet eerlijk toegeven dat ik het toch best spannend vond, zeker toen ze ons vertelde dat we naar een duikplaats genaamd ‘The Supermarket’ gingen. Deze plek is zo genoemd omdat er heel veel verschillende soorten vissen zijn en met als vaste klanten haaien!

Maar voordat we het diepe water gingen trotseren kreeg ik nog eerst een korte briefing op het terras en een paar oefeningen in het ondiepe water. Voelt toch best raar ademhalen onderwater door een slangetje. Hierna toch echt op weg om te gaan duiken. Met een bootje worden we een stuk de zee opgebracht, waarna de bootsman opeens abrubt stopt. Als we langs de boot kijken kunnen we door het heldere water heen het koraal al beneden ons zien. Nadat de gehele uitrusting is aangetrokken, laten we ons met een soort koprol achterover uit het bootje vallen. Behalve Menno en ik zijn er nog twee andere duikers mee, beide met duikbrevet, dus Petero de duikinstructeur heeft voldoende aandacht om mij te helpen. Langzaam zakken we naar beneden af, maar het klaren van mijn oren gaat toch best lastig. Gelukkig gaat het bij mijn tweede poging een stuk beter en kunnen we nu dus met zijn allen op zo’n 12 meter diepte rondzwemmen. Ik zwem arm in arm met Petero, omdat op een bepaalde hoogte blijven zwemmen met duiken nog best lastig is, zeker zonder ervaring. Ook kan hij zo al mijn meters in de gaten houden en hoef ik alleen maar om me heen te kijken en te genieten. En er is inderdaad erg veel te zien: scholen kleurijke vissen zwemmen om ons heen, in en langs het koraal. Opeens wijst Petero ergens heen en inderdaad daar zwemt een haai! De haai is ongeveer 1,5 meter lang en zwemt rustig langs alle visjes en ons heen. Eigenlijk vond ik helemaal niet zo eng, er zijn zoveel nieuwe indrukken onderwater dat de haai gewoon een van de vele bijzondere aspecten is.

Na de lunch besluiten Menno en ik het eiland verder te verkennen en een rondje om het eiland te gaan lopen. Soms over het strand en soms wat klimmen over de rotsen. Het eiland is niet ontzettend groot, maar toch doen we er zo’n 2 uur over. Nog wat lekker zwemmen in de zee en de onderwaterfunctie van Menno’s camera uittesten, blijft toch een erg leuk speeltje. ‘s Avond besluit ik de komende dagen een duikcursus te gaan doen. Fiji is een van de mooiste duiklocaties ter wereld en daarom een ideale plek op het te leren!

Maar een duikcursus is niet alleen van de onderwaterwereld genieten, er komt ook een heleboel theorie bij kijken. De komende vier dagen besteed ik dan ook best veel tijd aan het kijken van instructiefilmpjes, het lezen van het tekstboek en het maken van testjes. Gelukkig ben ik niet de enige die besloten heeft de cursus te gaan doen en zo bestudeer ik dus samen met twee Duitse en twee Deense jongens de stof over waterdruk, veiligheid onderwater, duikmateriaal en leren we de tekens om onderwater te communiceren. Ook doen we meerdere oefeningen in het ondiepe water zodat je weet wat je moet doen als onderwater je duikbril vol loopt met water of je regulator, waardoor je ademhaalt onder water, uit je mond verliest. En natuurlijk moeten we deze vaardigheden ook oefen in ‘het diepe’. De eerste twee duiken zijn niet heel bijzonder en staan meer in het teken van het oefenen van de vaardigheden, maar de twee duiken daarna gaan we weer naar hele mooie locaties. Een van de duiken is nog een keer naar The Supermarket alleen zien we deze keer helaas geen haaien. De laatste duik zien we eerst nog een kleine peilstaartrog en weer vele bijzondere vissen. En tot groote vreugde komt er ook nog een haai een kijkje nemen. Een mooie afsluiting van de cursus, wat nog met een vreugde dansje onderwater gevierd wordt.

Ik was de druk bezig met de duikcursus, maar ook Menno heeft een stel mooie duiken aan zijn logboek kunnen toevoegen. De duikschool was heel relaxed en je kon dus spontaan beslissen als je die dag met een duik mee wilde. Omdat Menno een advanced duikbrevet heeft mocht hij ook mee naar een schipwrak. Uitgerust met zaklantaarn hebben ze niet alleen om het wrak gezwonnen, maar zijn ze ook meerdere plekken naar binnen gegaan om door de nauwe, donkere gangetjes te zwemmen! Een andere mooie duik was naar de zeven gezusters, een duikplek vol kleurijk koraal en heel veel aNEMOne visjes.

Uiteraard was er ook nog genoeg tijd om te relaxen, een kaartspelletje te spelen en een biertje te drinken en met de andere reizigers. Haast bestaat niet op Fiji: alles in Fiji Time! Dit bleek ook weer toen we van Mana terug naar het hoofdeiland wilden vliegen. Dit was even duur als de boot, maar natuurlijk veel spectaculairder. Het vliegtuigje was echter vertraagd, dus moesten we twee uur wachten op een vlucht van amper 15 minuten! Ach, wat maakt het uit: Fiji Time! Behalve dat dit de kortse vlucht ooit was die we hebben gemaakt was dit ook een zeer beknopte briefing: ‘Welcome to this flight to Nadi of approx. 15 minutes. Please fasten your seatbelts now. We’re flying over water, lifejackets are under your seat. Thank you.’. Lekker kort en bondig dus!

Na een nachtje in Nadi, de volgende dag weer terug gevlogen naar Australië, dit maal naar Brisbane. En hier zal ons echte backpacken dan beginnen, zonder ouders of huurauto’s gaan we nu eerst de oostkust in noordelijke richting verkennen. Maar daar over meer in het volgende bericht.....

Cheers!

Menno & Nienke

ps, foto's zijn te bekijken op Nienke's waarbenjij.nu site en/of op Facebook!